1. Warsztat rozpoczynamy od krótkiej rozmowy dotyczącej projektowania przedmiotów, z czego powstają i gdzie się je tworzy. Zachęcamy dzieci, by opowiedziały jakie znają typy mebli i innych przedmiotów, sprawdzamy czy rozumieją ich funkcję. Pytamy czy wiedzą kto je zaprojektował. Tłumaczymy, że każdy przedmiot został zaprojektowany, ale nie znamy nazwisk ich projektantów, jedynie wąska grupa przedmiotów i ich twórców jest rozpoznawalna. Wynika to często z tego, że są to przedmioty w jakich sposób wyjątkowe, np. ze względu na formę, funkcję, nowatorski materiał, innowacyjne zastosowanie. Wiele z tych rzeczy wpłynęło na sposób projektowania innych przedmiotów, dokonał się dzięki nim pewien postęp albo zmiana. Część znanych projektów wpisała się po prostu w panującą modę. Przedmioty, które stały się sławne, choć tylko nieliczni mają je w domach, nazywane są ikonami dizajnu. Są to rzeczy duże, jak meble czy samochody, ale też małe – jak korkociąg czy kubki. Wprowadzamy rozróżnienia na dizajn przemysłowy i artystyczny (wstęp). Rozmawiamy z dziećmi o tym, czy rzecz zaprojektowana przez znanego projektanta jest lepsza od tej, której twórcy nie znamy, czy dobre i nowatorskie projekty muszą być drogie?
2. Po rozmowie przechodzimy do wytłumaczenia zadania warsztatowego, czyli stworzenia miniaturowych kopii ikon dizajnu. Każdy uczestnik wybiera (losuje) jeden przedmiot (jedno zdjęcie z ikoną dizajnu), ważne by pracować w skali kubeczków po jogurtach czy pudełek po zapałkach.

Dobór przedmiotów można zrobić z pomocą książek:
– "D.E.S.I.G.N" Ewa Solarz, Wydawnictwo Dwie Siostry, 2013,
– "Ilustrowany elementarz dizajnu" Ewa Solarz, Wydawnictwo Wytwórnia, 2017
– "Ilustrowany elementarz polskiego dizajnu” Agata Szydłowska, Agnieszka Kowalska, Ewa Solarz, Wydawnictwo Wytwórnia, 2017
– "Design. Historia projektowania" Charlotte Fiell, Peter Fiell, wydawnictwo Arkady, 2015
– "Design. Historia wzornictwa", Penny Sparke, Wydawnictwo Arkady, 2012

3. Bazę każdego z przedmiotów, mebli tworzymy z kartoników, kubeczków, patyczków itd.. Dzieci sklejają ze sobą pudełka za pomocą taśm czy klejów. Zachęcamy dzieci do poszukiwania odpowiednich kształtów wśród materiałów śmieciowych, do budowania z nich większych całości, tak jak z klocków.
4. Pamiętamy o zachowaniu kolorystyki, detali, ruchomych elementów w zależności od przedmiotu, który odwzorowujemy. Staramy się uwzględnić jak najwięcej szczegółów z pierwotnego projektu. Próbujemy zakamuflować fakt, że model zrobiony jest z śmieci. Markerem możemy dorysować np. gałki lub rączki, drobne elementy.
5. Po zakończonej pracy wszyscy uczestnicy warsztatu wspólnie sprzątają przestrzeń. Później można wykonać dokumentację fotograficzną.